Nadciśnienie tętnicze to wiodący, obok zaburzeń lipidowych, czynnik ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Pomimo coraz większej liczby badań potwierdzających korzyści z wyrównywania ciśnienia tętniczego, świadomości społecznej oraz szerokiego dostępu do optymalnego, nowoczesnego leczenia, nadal u 70% chorych nie udaje się osiągnąć celów terapeutycznych. Adherencja w tej grupie jest szczególnie niska i wynika z wielu czynników, począwszy od niewykupienia recepty, poprzez celowe pomijanie dawek, zapominanie o przyjęciu leku (zwłaszcza przy skomplikowanych schematach terapeutycznych), kończąc na obawach przed działaniami niepożądanymi. Uproszczenie terapii poprzez zmniejszenie liczby przyjmowanych tabletek oraz zastosowanie leków złożonych (dwu-/trójskładnikowych) zmniejsza ryzyko przerwania terapii o 41%, co istotnie poprawia odpowiedź na leczenie i obniża jego koszty. Nie bez znaczenia jest rodzaj stosowanego połączenia lekowego, ze szczególnym uwzględnieniem składników długodziałających i wykazujących dobry efekt terapeutyczny z poprawą rokowania i zmniejszenia częstości hospitalizacji oraz niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.