Niewydolność serca jest powszechnym problemem klinicznym, który stawia istotne wyzwania przed systemem opieki zdrowotnej. Rozpoznanie niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory serca (HFrEF) wymaga obecności objawów podmiotowych i/lub przedmiotowych HF oraz obniżonej frakcji wyrzutowej (LVEF ≤40%). W niniejszym artykule przedstawiamy aktualne zalecenia dotyczące optymalnej farmakoterapii HFrEF, która ma na celu poprawę przeżycia, jakości życia oraz rokowania chorych.

Optymalna farmakoterapia HFrEF obejmuje: inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI)/inhibitor receptora angiotensyny i neprylizyny (ARNI), beta-bloker, antagonistę receptora mineralokortykoidowego (MRA) oraz inhibitor kotransportera glukozowo-sodowego 2 (SGLT-2). Skuteczność każdej z tych grup leków została potwierdzona w dużych randomizowanych badaniach klinicznych. ACEI/ARNI, β-bloker, MRA, SGLT-2 należy wdrożyć u każdego pacjenta w momencie rozpoznania HFrEF. Zaczynamy od niskich dawek leków oraz stopniowo zwiększamy (w odstępach czasowych co 2-4 tygodnie) do dawki maksymalnej lub tolerowanej przez pacjenta.

Optymalna farmakoterapia HFrEF wymaga indywidualizacji terapii, uwzględniając stan kliniczny, tolerancję leków, choroby współtowarzyszące oraz potencjalne interakcje między lekami.

Słowa kluczowe: niewydolność serca, farmakoterapia, frakcja wyrzutowa lewej komory serca
Key words: heart failure, pharmacotherapy, left ventricular ejection fraction