Pod hasłem Kardiologia interdyscyplinarna – liczy się zespół, w dniach 23-26 września 2019 roku w Katowicach odbył się XXIII Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego.

W wydarzeniu wzięło udział blisko 600 uczestników. Kardiolodzy, lekarze podstawowej opieki zdrowotnej oraz inni specjaliści ochrony zdrowia, w tym: diabetolodzy, nefrolodzy, chirurdzy naczyniowi, kardiochirurdzy, a także pielęgniarki i technicy medyczni zgodnie wyrażali przekonanie, że coraz bardziej zaawansowane metody terapii stosowane w chorobach układu sercowo-naczyniowego wymagają harmonijnej współpracy licznego grona specjalistów, a skuteczna wymiana doświadczeń obejmujących całość wiedzy o zdrowiu i chorobach gwarantuje kompleksowe podejście do pacjenta i wpływa na zwiększenie efektywności leczenia.

Dotychczasowe osiągnięcia polskiej kardiologii

To, co w dziedzinie kardiologii robimy w Polsce, w żaden sposób nie odbiega od aktualnych standardów europejskich. Chcielibyśmy jednocześnie, by w parze z działaniami na najwyższym poziomie szła dostępność do innowacyjnych rozwiązań z zakresu diagnostyki i terapii kardiologicznej. Polskie Towarzystwo Kardiologiczne robi wszystko, by ta dostępność była jak największa - mówił prof. Piotr Ponikowski, ustępujący przewodniczący Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego.

Potwierdzenie tych słów znajduje odzwierciedlenie w dwóch inicjatywach: dobrze funkcjonującym programie KOS-zawał, czyli programie koordynowanej opieki nad chorymi po zawale serca oraz pilotażowym programie opieki nad pacjentami z niewydolnością serca – KONS. Trwają również prace nad interdyscyplinarnym programem interwencyjnego leczenia udaru mózgu oraz nad programem dotyczącym diagnozowania migotania przedsionków.

Plany na najbliższą przyszłość

Efektem dyskusji było wskazanie problemów wymagających pilnego rozwiązania w najbliższej przyszłości. Przede wszystkim wskazano na konieczność podnoszenia świadomości wśród lekarzy i pacjentów wobec optymalnego postępowania po zawale serca oraz skrupulatne stosowanie już dostępnych metod leczenia. Za równie istotny uznano coraz powszechniej występujący problem, mianowicie migotanie przedsionków będący najczęstszą przyczyną udaru mózgu. Podkreślono również kwestię niewystarczającej refundacji nowoczesnych terapii. Innymi słowy, w trosce o serca Polaków należy kontynuować, w coraz większym zakresie, już podjęte inicjatywy.